TANA helpt Pokigron

Lieve familie en vrienden,

Morgen gaan we inkopen doen, we hebben in een week tijd 750 Euro aan giften gekregen! We zeggen hartelijk dank daarvoor! We gaan het aanvullen hier tot 1000 Euro, want voor transport hebben we al 150 Euro nodig. Donderdag gaan we alles inkopen op gebied van rijst, olie, bruine bonen, pesi, zeep en schoonmaakmiddelen. Vrijdagochtendvroeg gaat het convooi weg en gaan Wim, Raymond (docent automontage) en mevrouw Joop mee in onze auto achter de truck. Ze zullen het afgeven aan de kapitein van het dorp en die gaat zorg dragen voor verdere distributie in het dorp. Het dorp heeft nog een keer voeding gehad, vorige week donderdag. Het is dus hard nodig.

Misschien kunt U nog een actie verzinnen in eigen omgeving van thuis, school of gemeente. Er is dringend geld nodig wanneer straks de scholen opnieuw zullen openenen. We houden U op de hoogte.

liefs, elly

De update:
Als ik zo af en toe de buitenlandse kranten, en soms ook binnenlandse, doorneem, vraag ik me af of we over dezelfde situatie praten. Soms krijg ik de indruk dat sommige journalisten vinden dat we vreselijk aan het overdrijven zijn en dat het allemaal wel meevalt. Of de indruk is dat er vanuit Paramaribo maar “mondjesmaat” hulp wordt verleend, dat hulp veels te laat komt, het allemaal chaos is. Volgens Robert Wijdenbosch hebben deze mensen last van zuurte. Stuart Rahan schreef uit Nederland: “Niet een ieder zal het voor de volle honderd procent mee eens zijn met hoe de hulpverlening geschied, of het geld wel op de juiste manier besteed wordt en alle daaruit voortvloeiende krabachtige uitspattingen, maar geeft niet. Dat er hulp wordt gegeven moet reden genoeg zijn om het goede voorbeeld te volgen. “


De afgelopen tijden heeft u van ons steeds updates gehad over wat er wel wordt gedaan, natuurlijk echt nog niet zoals het zou moeten, maar dat kan ook haast niet anders. Robert zei ook: “ik heb nog nooit gelezen dat er bij zo een ramp ergens in de wereld, binnen enkele dagen zoveel pakketten, meer dan 7000!, zijn verstuurd.” Ik denk dat hij dan vooral bedoeld dat u dat in context moet zien: een land dat voor het eerst met een echte natuurramp wordt geconfronteerd, een gebied dat zo uitgestrekt is, zo moeilijk bereikbaar en waar mensen zo verspreid wonen. Over zuurte gesproken, meneer Bhagwandas van de METS schreef ons, na een bezoek aan het Gran Rio gebied (waarover verderop meer):

” Er zou een gerucht de ronde doen dat Gran-Rio gebied niet zo ernstig getroffen zou zijn. Uit plaatselijk onderzoek is gebleken dat enige dagen geleden een raportageploeg uit Nederland is geland op het vliegveld Kajana(Gran-Rio), het water was toen reeds flink gezakt. Deze ploeg gaf aan dat ze waren gekomen om beelden te maken van hoogwater en huizen die onder water stonden.Door uitspraken van deze raportageploeg komt waarschijnlijk dit gerucht in Paramaribo. Vastgesteld werd door ons,zowel METS als het hulpteam uit Paramaribo dat er wel degelijk enorme schade is.” Wij zuchten dus even over de zuurgraad, en werken verder.

Het water
Vandaag verwachtte men in het zuiden meer regen. In boven Suriname is het waterniveau hetzelfde gebleven, in Marowijne stijgt het water echter nog steeds, maar niet zo snel meer. Annette Tjon Sie Fat, van Conservation International vertelde het verhaal van Kwamalasemutu. Toen zij , samen met Chris Healy, enige tijd geleden terplekke een lokatie aan het zoeken waren voor het opzetten van een gebouw, klommen zij steeds hogerop, verder van het water. Waarom zo hoog, vroegen zij aan Kamanja, de CI coordinator ter plekke. Omdat, zei Kamanja, zijn vader hem had verteld dat toen hij (zijn vader dus) een kleine jongen was, op een dag de rivier groeide, en helemaal tot daar was gekomen. Kamanja zelf had het nooit meegemaakt, maar demonstreerde hiermee de kracht van de orale overlevering.
Ik begrijp dat er ook een verhaal is over een steen op Abenaston waarop staat “20 mei 1949”, en dat dat de markering is van tot waar het water op die dag is gekomen.



De weg en Gross Rosebel
De slechte staat van weg naar Atjonie is een enorme belemmering voor het uitvoeren van hulpacties naar Boven suriname gebied.
Gross Rosebel heeft het op zich genomen de weg te repararen. Ze stuitten echter op problemen, o.a een staking van de arbeiders. Uit de Ware Tijd van vanochtend: Van Aerde zegt dat de directie het heel erg vindt dat door de actie het bedrijf de weg naar Atjoni niet heeft kunnen herstellen. Dit was beloofd aan de regering. “Trucks met grind en een container met water konden niet geleverd worden”, klaagt de PR-man.
Vanavond tijdens de normale 6 uur briefing werd bekend dat er wel gewerkt is aan de weg, dat het nog niet helemaal optimaal is, maar dat het wel begaanbaarder is.


Met het Binnenlandoverleg is Gross Rosebel in gesprek over het ondersteunen van het onderwijsproces. Uit een verslag van Siegmien Staphorst over haar gesprekken met Gross Rosebel: “Het bedrijf doet de toezegging om ondersteuning te bieden bij het herstel van het onderwijs. GR stelt voor dat een organisatie zich bezig houdt met het inventariseren van de ondersteuning die nodig is om de scholen weer te laten unctioneren, dit te begroten en aan hem door te geleiden. In een paar dorpen zijn de mensen zelf al begonnen met het wassen van de meubels die overgebleven zijn. Er zou in meerdere dorpen een initiatief genomen kunnen worden op dit stuk zodat op zeer korte termijn de scholen, in elk geval de examenklassen weer kunnen functioneren.”



De pick up van Harry Mungra

Harry Mungra is een van de vrijwilligers die voor het Binnenlandoverleg goederen/pakketten distribueerde in het Boven Suriname gebied. Hij ging er naar toe met zijn eigen auto. Hij schreef:

“Algemeen beeld is dat het gewone leven zich in alle dorpen langzaam weer op gang gekomen . Alle mensen waren wat blij met de spullen. In de meeste dorpen werden we hartelijk ontvangen. Op zaterdagmiddag was het water veel gedaald bij alle dorpen, en het normale leven kan weer beginnen. Er zijn relatief veel kampen weggespoeld of aangetast. We hebben veel medewerking gehad van NGO-mensen ter plekke ook van Rode Kruismedewerkers, de Brandweer en de militairen. . De militairen op Atjonie doen heel goed ondersteuningswerk. Mijn auto moet nu wel even naar de reparatie, de weg was bar en bar slecht . “

Toch geeft hij de moed niet op: “Ik zou wel naar het gebied willen gaan voor de 2de load of naar Matawai gebied, meld mij tijdig, Loes en ik kennen Boven Sme vrij goed en kunnen daar alle spullen laten gaan bij de mensen die het moeten hebben. “ Harry is een mens naar ons hart.



METS en Palumeu

Van de METS kreeg ik gisteren een zeer uitgebreid rapport van hun hulpmissie op vrijdag 12 mei naar het Gran Rio gebied en Palumeu. Dit organiseerde de METS in overleg met het NCCR en het Binnenlandoverleg. In totaal bezorgden ze bijkans 7000 kilo’s aan hulpgoederen, verzorgd door zowel de NCCR en het Binnenlandoverleg, als de METS. Uit het verslag: ““Het gebied heeft thans 822 inwoners verspreid over 7 dorpen.Ongeveer 80 tot 100 personen zijn direct getroffen(woningen en bezittingen vernietigd of waterschade) terwijl vrijwel alle kostgronden zijn ondergelopen en niet meer bruikbaar zijn. De kostgronden leveren het basisvoedsel:cassave/rijst/aardvruchten en groenten,en dit is thans komen weg te vallen.Op zijn vroegst zou in december 2006 weer geplant kunnen worden en in februari 2007 geoogst.Dit houdt verband met de seizoenen en plantmateriaal.Ook is op de korte termijn een schaarste aan vis en wild(komende 2 maanden).”



De METS heeft al haar relaties in het buitenland en gasten die geweest zijn naar de oorden(databank van 3000 personen)benaderd voor hulp en heeft gevraagd geld te doneren voor wederopbouw van de gebieden alwaar de METS opereert. Het verslag van de METS is zeer uitgebreid, en zal gebruikt worden als first assessment report. (zo heet dat dan.)



Nog een field report

Het is geweldig zoals van alle kanten de informatie wordt doorgegeven. Karin Lachmising meldde het volgende uit het Tapanahony gebied dd 13 mei: “De meeste families van het dorp Poli Goedoe leven in de kampen langs de Tapanhoni-rivier. Alle kampen rondom van de bewoners van het dorp Poli Goedoe zijn ondergelopen. Het water daalt nog niet en staat ongeveer tot 1.50 meter. De bewoners van de kampen zijn met wat ze nog hebben kunnen redden verhuisd naar hun 'gan konde' Poligoedoe. T/m zaterdag waren er nog geen hulpgoederen gearriveerd. Er was wel wat meegenomen door personen die het gebied hebben bezocht, maar te weinig. 2 kilo rijst voor een gezin van

6 kinderen maar geen olie of lucifers. De goederen zijn gepland om vandaag, zondag, te arriveren op Stoelmanseiland en vandaaruit gedistribueerd te worden naar de omliggende dorpen. Radio Pakaati van Drie Tabiki heeft gewaarschuwd dat het water nog kan stijgen. Vele bewoners van de dorpen langs de Marowijne-rivier leven in hun boten.”

Intussen heeft NCCR ook vandaag weer vluchten uitgevoerd naar Stoelie, Djoemoe en Drietabbetje ter bevoorrading van de lokale bevolking. Omdat het vliegveld van Drietabbetje niet landbaar is, is men uitgeweken naar Godo-olo en vandaaruit gevaren naar Drietabbetje.



NGO partners, shelter en de wet

Vandaag heeft het binnenlandoverleg haar eerste distributieronde van pakketten afgerond. Deze ronde startte op woensdag 10 mei. Vandaag zijn er pakketten afgeleverd aan de Boven Suriname, de Boven Marowijne en de Inheemse gemeenschappen in Zuid-Suriname.

Het NCCR heeft ook aan een NGO gevraagd om mee te helpen de juridische kant van het eea te helpen uitwerken. Daarnaast vroeg de undac gisteren of er ook Ngo’s waren die zich bezig hielden met woningbouw/shelter. Jawel, zei ik, er is een heel netwerk, en die (dat?) is ook aangesloten bij het netwerkoverleg, hier zijn de nummers. Cornelly Olivieira zat al enkele uren vrijwillig te wezen op het secretariaat, dus schoof ze, als lid van het Sociale Woningbouw netwerk meteen aan bij de vergadering een uur later, samen met haar collega’s, en ze zijn nooit meer weggegaan. Binnen twee uren hadden ze een plan van aanpak bedacht, waren er besluiten genomen over de materialen die z egaan gebruiken voor noodhulp, en ze gaan morgen weer aan de slag. De materialen zijn trouwens dekzeilen, van 4 bij 6 meter, waarvan een gezin van 5 personen 3 krijgt: 2 voor boven, en een voor onder, als grondzeil bij drassige bodems. Men heeft afgezien van tenten, omdat de dekzeilen ook bij de terugkeer naar de dorpen/woningen meteen gebruikt kunnen worden als dakbedekking. Men gaat ook kleine zelf-help kits verdelen met hamer en wat spijkers en nog wat materialen.

Walther Sanne, van het Binnenlandoverleg rapporteert over de Voedseldistributie in de regio Duata/Baikutu, ten zuiden van het stuwmeer, even rivierafwaarts van Pokigron gelegen. Het gebied telt 5 dorpen met een inwonertal van ruim 1200.
”Totnutoe is er gelukkig geen enkel van die dorpen onder water gelopen. De school ligt heel hoog gebouwd, en kon mede daardoor niet eenvoudig onder water gaan. Alle kostgronden daarentegen liggen nu onder water. Erg mooi te zien is het organiseren van de bewoners (vrouwen), die zich gebundeld hebben en gezamenlijk cassave die onder water is aan het oogsten zijn voor bereiding tot eindproduct. Alleen hebben zij tekort aan brandstof voor de boten om zich snel te kunnen begeven op de landbouwarealen.

De vraag naar voortzetting van het onderwijs is heel groot. Ouders zien het verlorengaan van dit schooljaar wat hun kinderen betreft, als een groot verlies. Wederopstart van de school heeft wel een hiaat: De buitenboord motor van de schoolboot, geschonken aan het dorp vanaf het begin van de onderwijsgeving in de regio heeft haar tijd gehad.

200 voedselpakketten zijn 14 op 15 mei naar het besproken gebied vervoerd en verdeeld onder de behoeftigen. Tot de ochtend van 15 mei werden er 157 zakken met benodigdheden verstrekt. De rest wordt tegen eind deze week afgewikkeld. Er is vandaag (16 mei) een tekort van ruim 100 pakketten aan mij doorgegeven. Tevens is mij vanmorgen doorgegeven dat er gisteren in de middag wederom boten met pakketten de regio aangedaan hebben. 6 vrijwilligers hebben dit initiatief ondersteund. Mensen hebben ondanks alles dankbaar en gelukkig gereageerd.”

Het weer, het water

Schreven we gisteren nog zuur over de zure mensen die bij Cajana teleurgesteld raakten omdat het volgens hun allemaal wel meeviel, en er haast geen water meer lag, vanmiddag om 4 uur kwam het bericht binnen dat het water binnen enkele uren alweer met een hele meter wat gestegen. Voor de rest verwacht men regen in het zuiden.

Het zou prettig zijn als we zouden kunnen voorspellen hoe het weer zich zou gedragen. Enkele dagen geleden opinieerde een meneer op de radio dat suriname nu toch echt moest gaan investeren in een goed weervoorspellingsprogramma (of iets daaromtrent). Vandaag schreef het KNMI (koninklijk nederlands meteorologisch instituut): Seizoenen gebaseerd op regen
Suriname kent 4 seizoenen, gebaseerd op de neerslag. De korte droge tijd (februari - maart), de lange regentijd (april - juli), de lange droge tijd (augustus - november) en de korte regentijd (december - januari). Dit heeft te maken met de Intertropische Convergentie Zone (ITCZ), een zonale (oost-west) band van wolken en neerslag die met enige vertraging de jaarlijkse beweging van de zon volgt. In de regentijd ligt deze band met neerslag dus over Suriname, in de droge tijd ligt de ITCZ ten zuiden of ten noorden van Suriname.

Gril van het klimaat
De ITCZ is niet een aaneengesloten neerslaggebied, maar meer een gebied met op verschillende plaatsen grote wolkencomplexen waaruit neerslag valt. De exacte locatie waar de buien zullen vallen is moeilijk te voorspellen. De ITCZ is de afgelopen weken erg actief geweest boven Suriname. B Als we historische neerslagreeksen van Suriname voor de maand mei relateren aan zeewatertemperaturen dan vinden we geen duidelijke relatie. Ook komt er na een statistische analyse geen duidelijk verband met El Nino naar voren. Klimaatmodellen geven geen eenduidig beeld van de effecten van een toekomstige klimaatverandering op de neerslag in mei in Suriname. Het lijkt er daarom op dat de extreme neerslag een uiting is van de grote "natuurlijke variabiliteit van de atmosfeer.

De weg, de boot, het vliegtuig

Gisteren berichtten we ook dat de weg naar Atjonie enigszins hersteld was. Ja, dat gold tot ongeveer 5 uur vandaag, toen 8 trucks met voedingspakketten bleven steken. Eigenlijk zat er maar 1 vast, in “het bekende grote gat”, maar daardoor kon de rest niet meer langs.

NCCR bezorgde 480 pakketten bij Kwamala, Dritabiki, Djumu, Stoelmanseiland, Botopasi, Dritabiki, Apetina, Palumeu. Het Binnenlandoverleg begon vandaag met haar 2e ronde van voedingspakketten, voor de boven suriname, aangevuld met hygiene kits van het Rode Kruis, waarin onder meer opgenomen tandpasta, tandenborstels, zeep, maandverband, scheermesjes. Het Rode Kruis zal de komende tijdenzorg dragen voor 5000 pakketten, aangevuld met hygiene kits, die ze via de intussen opgezette infrastructuur van het binnnelandoverleg/nccr zullen distribueren.

De pakketten van deze tweede ronde zijn veel groter en zwaarder dan de eerste-ronde-pakketten, waardoor er meer transportmiddelen moeten worden ingezet om hetzelfde aantal mensen te bereiken.




Onze vrijwilligers

Die zijn de backbone van deze hulpactie. Intussen hebben we meer dan 200 mensen/groepen geregistreerd. Vandaag heeft men gewerkt bij de inpakcentrale van het PCOS, waar ook mevrouw Venetiaan weer hard meehielp. Vrijwilligers hielpen een container uit te laden bij het Rode Kruis, en morgen vertrekt de nieuwe ploeg vrijwilligers, samen met de militairen, politie, brandweer, medische zending naar het binnenland, waar ze de ploeg die vorige week woensdag vertrok, gaat aflossen. Zij melden zich morgenochtend in alle vroegte bij het BOG om hun malariatabletten en hun geimpregneerde klamboe’s op te halen. Succes!