Wat er gebeurde in Suriname..

Lieve familie, vrienden en kennissen,

Een groet vanuit het verre Suriname. Gelukkig is het hier nu droog na de slagregens van de afgelopen weken. Bij regens van zo’n omvang staan de meeste straten onder water.
Op zich zijn de meeste Surinamers gewend aan dit verschijnsel; het beeld van ondergelopen huizen en voertuigen die zich als vaartuigen een bedding wanen door het wassende water. Sommige terreinwagenbezitters hebben het idee om als een speedboot door het water te gaan. Aan het einde van de straat zie ik hen dan staan met een gestikte motor en uitvallende elektronica. Doordat de putten niet worden onderhouden en de bevolking alles in de put dumpt zal deze overstoming niet de laatste zijn vrees ik….

Een andere highlight is dat valentijn en carnaval in Suriname meer gevierd wordt.
Vooral op scholen en crèches wordt het feest gevierd. Naomi was verkleed als sneeuwwitje en Marc als clown.
Toevallig was de juf van Marc ook als clown verkleed zoals je op de foto kan zien.
Aan het einde van de dag werd een toneelstuk opgevoerd waarbij Naomi de hoofdrol speelde.

Met het werk zijn we in een drukke periode beland. Afgelopen week ben ik met 5 (bijna) afgestudeerde sociologie studenten naar Coronie gegaan voor een enquete-onderzoek.
Coronie is een klein district ten westen van Suriname en telt zo’n 3000 inwoners.
Het district kenmerkt zich door armoede. De mensen leven van landbouw en veeteelt of werken bij de overheid. Met ondersteuning van een donor is een stadion gebouwd.
Wij als TANA hebben het beheer/eigendom gekregen over een buurthuis waar we gaan starten met beroepsopleidingen voor drop-outs aldaar. Bijna alles is klaar, we wachten enkel nog op elektriciteit.

Het wordt een moeilijke uitdaging. Tijdens m’n bezoek aan Coronie (zo’n twee uren rijden vanuit Paramaribo) viel me de braindrain op die hier de laatste jaren is doorgezet.
Je hebt te maken met een vergrijzende bevolking en een segment van kinderen en jongeren tot 18 jaar. Het “tussenstuk” is eigenlijk geheel verdwenen. Deze leeftijdsgroep is zich gaan vestigen in Paramaribo. Een aanzienlijk deel kan niet naar de stad komen, omdat zij geen geld hebben voor de bus of geen opvang kunnen vinden in de stad. Waardoor zij eigenlijk thuis of op de straten van Coronie blijven. Als je door het district rijdt of bij de mensen thuis bent proef je een stuk nostalgie uit de jaren’70.

Ik las eens een Loesje-tekst: Ingewikkeld – Losgewikkeld – Ontwikkeld.
In de afgelopen jaren hebben we ervaren dat geloven, denken, moed, inzet en doorzettingsvermogen nodig is om hier te werken en te bouwen aan verbeteringen in dit mooie land.

Een goede week,
Wim, Elly, Naomi en Marc